Goedele Liekens is geen keukenprinses

4 juni 2012 Goedele Liekens is een grote dierenvriend die soms de knuppel in het hoenderhok gooit. Ze vindt bijvoorbeeld dat mensen die dieren eten, ze zelf moeten slachten. Al bekent ze zelf op dat vlak ook eigenlijk een lafaard te zijn. “Ik mag er niet aan denken om een lammetje of koe te doden, maar ik eet wel geregeld vlees.”

Goedele Liekens (49) zet mensen graag aan tot denken, vertelt ze in Leven, het kwartaalmagazine van de Vegetariërsbond. “Ik denk constant na over hoe we de maatschappij toffer en plezanter kunnen maken, en wat we kunnen verbeteren. Ik kan niet apathisch aan de kant blijven zitten. Dat zit spijtig genoeg niet in mij. Het zou soms verdomd handig zijn, want het maakt je leven er niet altijd makkelijker op.”
Toch legt ze zich wel neer bij het feit dat ze niet iedereen kan overtuigen, ook omdat mensen dingen op een andere manier aanvoelen. Dat geldt tevens voor de discussie over vlees. “Die wordt al heel snel emotioneel. Het gaat om zoiets gevoeligs. Je moet opletten dat je niet te aanvallend overkomt, anders duw je de mensen meteen in de verdediging. Als je iedereen die vlees eet een dierenbeul noemt, dan zullen mensen zich direct aangevallen voelen.”
De dualiteit van ons leven zit volgens Goedele ook in die problematiek. “We weten wat we moeten doen om problemen op te lossen, maar het vergt vaak moeilijke afwegingen. Ik ga bijvoorbeeld naar Afrika om kindjes te redden, maar momenteel is mijn kat voor een dure behandeling bij de dierenarts. Met dat geld kan ik nog meer kindjes redden, maar hoe ver kun je daarin gaan? Je moet constant zoeken en verantwoording afleggen tegenover jezelf.”

Fan van tofugehakt
Zelf probeert Goedele Liekens vaak stil te staan bij de dingen die ze doet. “Is dat genoeg? Waarschijnlijk niet, maar je moet ook niet heiliger willen zijn dan de paus.” Een gezonde voeding met weinig vlees hoort daarbij. “Ik ben een fan van tofugehakt. Dat is lekker, overal verkrijgbaar en veel gezonder dan gewoon gehakt. Ook voor mijn twee dochters maak ik altijd vegetarische spaghetti.”
Toch is ze geen vegetariër. “Ik vrees dat het vooral uit gemakzucht is. Ik heb heel weinig tijd om te koken en ben geen keukenprinses. Het moet vooral snel gaan, en dan kom je vaak uit bij kant-en-klare dingen die niet altijd vegetarisch zijn. Bovendien is het aanbod aan vegetarische producten en gerechten nog beperkt. Ik moet al speciaal naar een natuurvoedingswinkel voor een vegetarische lasagne.”

Ook in restaurants staan er soms geen vegetarische gerechten op de kaart. “Daar kies ik mijn menu ook heel vaak op basis van de groenten die bij het vlees of de vis worden geserveerd.” Spijtig genoeg spelen die groenten nog te vaak een ondergeschikte rol, stelt Goedele. “Ik vind dat we in Vlaanderen en Nederland te weinig geleerd hebben om creatief met groenten te koken. Neem bloemkool: waarschijnlijk een veelzijdige groente, maar ik kan dat uitsluitend maken met bechamelsaus, aardappelen en een stuk vlees.”